Cukrownia powstała po koniec XIX wieku. Produkcja w tym zakładzie rozwijała się do I Wojny Światowej. W 1915 roku, po zajęciu przez Niemców miasta , zakłady i fabryki zostały zamknięte. W tym i cukrownia.
W dwudziestoleciu międzywojennym zakład rozbudowuje oraz modernizuje się .Powstają kolejne budynki w tym dla pracownicze. Na terenie zakładu uruchomiono tartak, który miał służyć do budowy kolejki wąskotorowej, a budowę ukończono w 1922 roku.
Gdy wybuchła II Wojna Światowa, zakład zajęli ponownie Niemcy. W trakcie wycofywania się wojsk, Niemcy spakowali część wyposażenia cukrowni i wywieźli. 15 stycznia 1945 roku niemieccy minerzy przybyli wysadzić fabrykę i magazyny, jednak dzięki staraniom dyrektora, udało się ocalić zakład.
Po Wojnie zakład wznowił produkcje. Automatyzacja fabryki bardzo dobrze wpływała na wydajność produkcyjną, podwyższono budynek pakowni i usunięto przestarzałe urządzenia. Na początku lat siedemdziesiątych kolejka wąskotorowa została zastąpiona w całości transportem samochodowym. Całość przemian w cukrowni trwała od 1968 do 1971 roku.
W 1990 roku cukrownia stała się samodzielnym przedsiębiorstwem, nie przeszkodziło to jednak w osiąganiu wysokich wyników produkcji. W czasie restrukturyzacji przemysłu cukrowniczego. W 2002 roku została powołana Krajowa Spółka Cukrowa, która nie uwzględniła zakładu w planach modernizacji i przez tą decyzję cukrownia została zamknięta
Cukrownie odwiedziłem pod koniec ubiegłego roku. Zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Unikatowa maszynownia i klimatyczne laboratorium – niewątpliwie są jej największymi atutami. Byłem już w podobnych zakładach, ale ten zdecydowanie był najlepiej wyposażony, przez co można było zrobić ciekawe ujęcia.
Marek Pawlicki
GALERIA ZDJĘĆ
